اما ساپونجیان بازیگر از 17 سالگی وارد دنیای فیلمبرداری شد اما اولین نقش خود را در 21 سالگی دریافت کرد. Tert.am زندگی:او در گفتگو با “ارمنپرس” در مورد جنبه های منفی تأثیر شهرت صحبت کرد.
به گفته اما ، او در سن 17 سالگی در صحنه های توده ای اپیزودیک فیلمبرداری شد.
“در آن زمان من حتی به بازیگر شدن فکر نمی کردم ، می خواستم کارگردان شوم. من شخصیت اولم را در سریال تلویزیونی “در مرز” در 21 سالگی مجسم کردم. تات محبوب سرباز بود و منتظر بازگشت بود. پس از آن ، من در پروژه “میلیون گیر افتاده” بازی کردم ، اما پس از مجموعه تلویزیونی “جان ما را نجات دهیم” به شهرت رسیدم. این شخصیت سوم من بود ، دختری متفاوت ، او توانست از خود دفاع کند. چنین شخصیت هایی در مجموعه های تلویزیونی کم هستند ، اما در زندگی واقعی شخصیت های زیادی وجود دارند. یر ، این شخصیت بود که با آن مجموعه تلویزیونی باعث شهرت من شد. وی گفت: “پس از پروژه” روح ما را نجات دهید “، مردم شروع به تماشای مجموعه تلویزیونی” میلیون گیر افتاده “کردند و متوجه شدند که من نیز در آنجا فیلمبرداری شده ام.
به گفته این بازیگر زن ، او بعد از کسب شهرت هیچ تغییر درونی را احساس نمی کند. “تا امروز ، من نمی توانم بپذیرم که من یک شخص مشهور هستم ، آنها می توانند مرا در خیابان ببینند و بشناسند. وقتی آنها به من نگاه می کنند ، فکر می کنم ، شاید چنین قیافه ای ندارم ، پس یادم می آید که مشهور هستم. من دائماً این واقعیت را فراموش می کنم ، خودم را به عنوان یک فرد مشهور درک نمی کنم. بسیاری از مردم می گویند خوب است که او “ستاره” شما را نگرفت ، اما این طبیعی است. وقتی چندین بار صفحه را تکان می دهید ، آنها شما را دوست دارند ، این نباید نگرش شما را نسبت به محیط اطراف تغییر دهد. ممکن است مغرور به نظر برسم زیرا نزدیک شدن به مردم برایم دشوار است اما اینطور نیستم. وی گفت: “حتی واقعیت قابل تشخیص بودن در ابتدای کار باعث نشد که دیگران را از نظر حقارت نگاه کنم.”
اما تأکید کرد که شهرت جنبه های کاملاً منفی دارد. “شما احساس وظیفه می کنید زیرا به عنوان مثال برای دیگران عمل می کنید. کودکان و جوانان با شما هستند ، آنها می توانند بدون درک کپی کنند ، که خوب نیست. شما باید هر قدم از راه را بردارید تا تأثیر اشتباه روی آنها نگذارید. این بازیگر گفت: “آنها در شبکه های اجتماعی نیز با شما هستند. باید مراقب باشید تا مردم آسیب نبینند.”
اما تأکید کرد که مردم هنوز شخصیت هایی را که او مجسم می کند شخصیت پردازی و نسبت می دهند.
“وقتی تصویر شما منفی است ، توسط مردم سو are تفاهم می شوید. جالب است که کودکان می فهمند که این فقط یک شخصیت است ، نه شخص شما. در مورد بزرگسالان اینگونه نیست ، آنها فکر می کنند این یک واقعیت شو است ، شما زندگی خود را می گذرانید ، با دوربین های کنار خود فیلمبرداری می شوید از همین جا انتقاد و توهین آغاز می شود. من به بسیاری از افراد پاسخ می دهم ، زیرا وقتی شما جواب ندهید ، این تصور ایجاد می شود که فرد حق دارد. اگر آنها به من توهین کنند ، من حق دارم به آنها توهین کنم. البته این توهین از آنها نیست. وقتی جواب می دهم ، برای خودم متاسف نمی شوم ، از این که جواب داده ام احساس آرامش می کنم. وی در پایان گفت: “جالب است که وقتی به توهین پاسخ می دهم ، آنها می نویسند:” ببخشید ، ما جور دیگری فکر کردیم “.
