گفتگوی Lragir.am رهبر حزب سازنده آندریاس قوکاسیان است
آقای قوکاسیان ، چه تحولاتی در اطراف جاده گوریس-کاپان در حال وقوع است؟
توافقات به دست آمده در مورد استفاده از ارتباطات Syunik که ارمنستان و ایران را متصل می کند ، از بین رفت. و آذربایجان آن جاده را بست که برای مقامات ارمنی غیرمنتظره بود. این چیزی است که اتفاق افتاد. در این مدت ، مقامات ما هیچ اقدامی برای تهیه راه جایگزین انجام نداده اند.
نیکول پاشینیان گفت هیچ توافق سه جانبه ای در آن جاده وجود ندارد ، زیرا این توافق فقط با طرف روسی حاصل شده است که نقض شده است.
البته ، مشارکت روسیه در آن قسمت نقش مهمی ایفا کرد ، زیرا به همین دلیل ، پست های آذربایجان به همراه FSB روسیه در خاک ارمنستان بودند. من به اظهارات نیکول پاشینیان مبنی بر توافق دوجانبه اعتماد ندارم ، البته این یک توافق سه جانبه بود. شاید روسیه در این مسأله واسطه بوده است که از طریق آن طرفین در مورد رژیم استفاده از آن جاده به توافق رسیدند.
هدف بلند مدت این اقدامات چیست؟
احتمالاً آذربایجان اصرار دارد که ارمنستان باید اقدامات محدودسازی و مرزبندی را انجام دهد. من رد نمی کنم که آنها به پیشبرد دستور کار انعقاد توافقنامه صلح ادامه دهند و طبیعتاً سعی می کنند قالب گروه مینسک را دور بزنند. این می تواند عواقب بسیار جدی داشته باشد ، اوضاع در منطقه ممکن است دوباره متشنج شود ، نمی توان پیامدهای منفی را رد کرد.
بنابراین ، در این شرایط چه باید کرد؟
ارمنستان تقریبا یک سال پس از جنگ برای تقویت نیروهای مسلح خود و ایجاد موقعیت های جدید در خط تماس از دست داد. به همین دلیل است که من در حال حاضر برایم مشکل است که ارزیابی کنم که دولت کنونی برای غلبه بر چنین بحرانی چه منابعی دارد. به نظر من ، امروز دولت کاملاً امیدوار است که روسیه راه حلی برای این وضعیت پیدا کند. نیکول پاشینیان به تمام جهان در مورد انجام تمام تعهداتی که وی با اعلام سه جانبه کاپیتولاسیون هنگام ارائه برنامه دولت در مجلس شورای ملی انجام داده است ، اطلاع داد. به عبارت دیگر ، آنها احتمالاً امیدوارند که با چنین سیاستی بتوانند بر این بحران که در تضاد عمیق با سیاست فرانسه و ایالات متحده است ، فائق آیند – این می تواند عواقب بسیار جدی برای نیکول پاشینیان داشته باشد ، زیرا او در حال حاضر با جامعه بین المللی.
جامعه بین المللی بیانیه سه جانبه 9 نوامبر را نمی پذیرد ، خواستار آن است که آذربایجان و ارمنستان راه حل های مشترک مشترک روسای گروه مینسک را برای حل و فصل مسالمت آمیز که شامل حل و فصل وضعیت ارسخاک بر اساس شش مورد شناخته شده است ، بپذیرند. عناصر. و این بدان معناست که آذربایجان باید از خاک ارسخ خارج شود ، نیروهای خود را در خط تماس در سال 1994 بیرون بکشد ، روسیه باید نیروهای خود را از این منطقه خارج کند ، نیروهای حافظ صلح سازمان امنیت و همکاری اروپا باید در منطقه امنیتی مستقر شوند. به طور طبیعی ، کریدور ارتباطی ارسبا با ارمنستان باید حفظ و گسترش یابد تا بتواند ارتباط قوی داشته باشد ، نه به شیوه ای که اکنون کار می کند. و تعدادی از مسائل دیگر که در چارچوب آن توافق پیش بینی شده بود.
آذربایجان می خواهد از این فشارهایی که آمریکا و فرانسه امروز بر آنها وارد می کنند ، اجتناب کند. ترکیه و روسیه نیز تحت چنین فشاری قرار دارند. به عبارت دیگر ، وضعیت در اینجا این است که نتایج جنگ ، که توسط آذربایجان ، فرانسه و ایالات متحده به ثبت رسیده است ، اصرار دارند که باید صفر شود و وضعیت باید به حوزه هنجارهای بین المللی بازگردد. حقوق بین الملل هیچ راه حلی را که با زور و با زور تحمیل شده است ، به رسمیت نمی شناسد. و از این نظر ، امروز روسیه و آذربایجان از قبل تناقضاتی دارند. آذربایجان معتقد است که روسیه به وعده های خود عمل نمی کند ، اما همچنان با چنین اقداماتی بر روسیه و ارمنستان تأثیر می گذارد. اما در حال حاضر دامنه درگیری را گسترش می دهد ، منافع ایران در اینجا در خطر است ، زیرا ایران از این راه برای انجام تجارت با ارمنستان استفاده می کند. و این می تواند منجر به عواقب جدی شود ، دوباره می توان با مشارکت دولت های جدید ، به ویژه ایران ، در منطقه یک وضعیت متشنج ایجاد کرد.
