گفتگوی Lragir.am مدیر هنری تئاتر عروسکی هووانس تومانیان روبن بابیان است
آقای بابیان ، در جلسه دولت نخست وزیر گفت که به مناسبت سی امین سالگرد استقلال یک جشن بزرگ و رنگارنگ در میدان جمهوری برگزار می شود. این در حال حاضر در شبکه های اجتماعی مورد انتقاد است: آیا امسال باید جشن می گرفتیم یا نه؟
اول از همه ، من فکر می کنم آن روز برای ما مهمترین روز است ، زیرا استقلال جمهوری ارمنستان بزرگترین ارزش است. و شاید همه اقدامات ما باید به آن اختصاص داده شود تا به واقعیت تبدیل شود. متأسفانه ، من فکر می کنم ما هنوز به آن سطح حاکمیتی که واژه استقلال بر آن دلالت دارد نرسیده ایم. این باید دغدغه روزانه ما باشد. من فکر نمی کنم آن روز نباید جشن گرفته شود. من نمی دانم چگونه ، نمی دانم چگونه ، اما اینکه باید آن روز را جشن گرفت و برای آن ارزش قائل شد ، دو نظر برای من وجود ندارد. اگر ما از جشن گرفتن این روز امتناع کنیم ، به این معنی است که ما به سادگی استقلال را به عنوان بزرگترین ارزش ملت خود ، مردم ، ارزش قائل نیستیم.
واضح است که توده زیادی از جامعه آماده اند تا مدت ها عزادار شوند. اما برای رهایی از شکست ، ادامه زندگی ، زیرا زندگی در همه موارد ادامه دارد ، من فکر می کنم که تعطیلات باید به هر طریقی جشن گرفته شود. با چه تخم مرغی ، شاید باید تخم مرغ بهتری انتخاب شود. این روز مهمترین روز برای هر شهروند جمهوری ارمنستان است که استقلال برای آنها یک ارزش است.
شما می گویید ما هنوز به آن سطح حاکمیتی که واژه استقلال بر آن دلالت دارد نرسیده ایم. چالش هایی که امروز با آن روبرو هستیم چیست؟ چه باید کرد؟
حاکمیت یعنی چه؟ من فکر می کنم 30 سال است که ما به جامعه خود توضیح نداده ایم که یک دولت مستقل با مستعمره چه تفاوتی دارد. وقتی می گویم مستعمره ، منظورم رزرو است. یک دولت مستقل به معنی دولت وارد است که به روابط خاص با سراسر جهان، که قوانین مشخصی از این بازی، که در تمام موارد است منافع ملی آن هدایت می پذیرد، با توجه به آن متحدان آن انتخاب می کند. این به معنی روابط بسیار پویا با جهان است ، روابط با جهان نباید محدود شود ، زیرا هیچ دو کشوری بر روی کره زمین وجود ندارد که اهداف آنها صددرصد یکسان باشد.
وقتی می گویم ما برای مردم توضیح نداده ایم ، منظور من نه تنها دولت ، بلکه اول از همه منظور من روشنفکران است. من فکر می کنم این اول از همه مشکل روشنفکران است ، افرادی که دارای قدرت و نفوذ خاصی هستند. ما اغلب استقلال را به عنوان یک واقعیت می پذیریم که نباید درباره آن صحبت کرد. اما ما باید صحبت کنیم و توضیح دهیم که چیست. ما اغلب می گوییم که مردم ما قرن ها در آرزوی استقلال بودند. من فکر می کنم اینطور نیست ، زیرا وقتی قرن ها در مورد چیزی خواب می دیدید ، باید قرن ها پیش آن را می دیدید. این یک سوال بسیار مهم است ، ما روشن نکرده ایم که چیست.
آیا خطر از دست دادن حاکمیت امروز ما را می بینید؟
بله ، البته ، این خطر وجود دارد. من فکر می کنم خطر از دست دادن این حاکمیت در طول 30 سال وجود دارد. و عوامل اقتصادی ، فرهنگی و سیاسی با آن ارتباط دارد. من فکر می کنم که همه گام های ما ، صرف نظر از حوزه ای که در آن انجام می شود ، باید در جهت ایجاد و حفظ آن حاکمیت باشد ، زیرا وقتی ما از آرمان های ملی ، عزت ، ایده های ملی و حفظ ملت صحبت می کنیم ، تنها راه انجام این کار است. این حاکمیت است. اگر این اتفاق نیفتاد ، بقیه فقط موضوع زمان است ، منظورم ناپدید شدن است. پس از همه، ما می رویم نیست که برای 50 یا 100 سال زندگی می کنند، اما اگر ما یک ملت و یک کشور مستقل نداریم، ما به عنوان یک کشور، جذب خواهد شد. دولت مدافع قوی هویت ملی شماست ، من هیچ مدافع دیگری نمی شناسم. هیچ دولت دیگری ، صرفنظر از سن و سال متحد شما ، نمی تواند ضامن باشد. او همیشه از شما به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف ملی خود استفاده می کند.
این یک موضوع آگاهی است ، ما باید در مورد آن صحبت کنیم ، بدون اینکه شرمنده باشیم ، بدون ترس ، بسیار صادقانه صحبت کنیم. نظرات مختلفی وجود خواهد داشت ، اما ما باید در این مورد صحبت کنیم. چیزی تمیز می شود و فقط زمانی مشخص می شود که مورد بحث قرار گیرد. نباید فکر کنیم که آن مرحله را پشت سر گذاشته ایم ، خطری وجود ندارد. علاوه بر این ، اکنون می بینیم که بسیار آشکار است. هنوز برای صحبت درباره آن دیر نیست.
