باگرات استوکیان ، سردبیر بخش ارمنی هفته نامه ارمنی آگوس که در استانبول منتشر می شود ، گفتگوی ما است.
آقای استوکیان ، چاووش اوغلو ارمنستان را متهم کرد که بر سرزمین کشورهای همسایه نظارت دارد. وی گفت: “امروز ترکیه دارای نیروهای نظامی سخت و نرم است ، که باید به درستی ترکیب شوند و در زمان استفاده از قدرت سخت یا نحوه استفاده از قدرت نرم به درستی ترکیب شوند.” این بیانیه را چگونه ارزیابی می کنید ، آیا با این واقعیت که اشاره شد سیگنال های مثبتی از سوی ترکیه و ارمنستان برای برقراری روابط وجود دارد ، تناقض ندارد؟
در اینجا هیچ تناقضی وجود ندارد ، زیرا ترکیه قصد برقراری روابط با ارمنستان را ندارد. اصلاً چنین چیزی در ترکیه وجود ندارد ، یعنی من تمایلی برای ایجاد روابط با ارمنستان مشاهده نکرده ام ، بنابراین هیچ تناقضی در اظهارات چاووش اوغلو وجود ندارد. نگرش ضد ارمنی و ارمنی نگرش سنتی ترکیه است.
به عبارت دیگر ، آیا امکان برقراری روابط بین دو کشور در عرصه دیپلماتیک وجود نخواهد داشت؟
به این معنا ، هیچ نشانه یا سیگنالی مبنی بر عدم توسعه ملموس وجود ندارد. بنابراین ، داشتن چنین انتظاری بی معنی است. در ارمنستان واکنش هایی وجود دارد ، به نظر می رسد چنین مراحل یا ابتکاراتی وجود دارد ، اما هیچ چیز وجود ندارد. خوب است که رابطه شروع شود ، اما برای آن نباید عبارات متناقضی وجود داشته باشد. در حال حاضر اراده ای برای ایجاد روابط در ترکیه وجود ندارد.
به نظر شما آیا روسیه علاقه بیشتری به تشدید روابط ارمنستان و ترکیه دارد؟
البته روسیه یک ابرقدرت با حساب در منطقه است ، هرگز نسبت به این تحولات بی تفاوت نیست ، اما در این مورد توپ در زمین ترکیه است. ترکیه به طور یکجانبه محاصره ای را علیه ارمنستان اعمال کرد و به طور یکجانبه از برقراری روابط دیپلماتیک خودداری کرد. اگر او تصمیم گرفت استراتژی خود را تغییر دهد ، بگذارید تصمیمات گذشته خود را تجدید نظر کند و بر این اساس قدم بردارد. ارمنستان هیچ اقدامی در این زمینه ندارد ، زیرا همواره آمادگی خود را برای برقراری روابط با ترکیه اعلام کرده است. ارمنستان همیشه دست صلح به سوی ترکیه دراز کرده است ، اما ترکیه هیچ پاسخی به این دست نداده است. بنابراین ، اگر ترکیه امروز سیاست خود را تغییر دهد ، باید قدم هایی بردارد. اما گام برداشتن چندان آسان نیست ، زیرا آذربایجان بر آن کنترل دارد. ترکیه باید آذربایجان را متقاعد کند که می خواهد قبل از هر اقدامی روابط خود را با ارمنستان بهبود بخشد. آذربایجان در اینجا دستاوردهای بزرگی دارد ، بنابراین ترکیه را گروگان گرفته است. ترکیه به تنهایی نمی تواند گامی بردارد.
به هر حال ، چه زمانی ارمنستان و ترکیه می توانند روابط را عادی کنند؟
من همیشه متقاعد شده ام که کشورهای دارای درگیری باید مشکلات خود را از طریق دیپلماتیک حل کنند ، نه نظامی. من همیشه با نگرش خود مخالف جنگ بودم ، هرگز مبلغ جنگ نبوده ام. اما چگونه می توان یک طرف همیشه در مورد جنگ صحبت کرد و طرف دیگر در پاسخ سکوت کرد؟ این رابطه ارمنستان و آذربایجان در 30 سال گذشته است. علی دائماً در برابر چشمان ما خود را مسلح می کرد ، او همیشه اظهار داشت که ما باید این مشکل را با سلاح حل کنیم ، و به مدت 30 سال ، از زمان آتش بس ، ما با بی تفاوتی پاسخ می دهیم ، ما احتمال نمی دادیم که آذربایجان بتواند مشکل را با سلاح حل کند به در همین حال ، دشمن در مقابل چشمان ما میلیون ها دلار اسلحه می خرید. به نظر می رسید که ما بی تفاوت هستیم. این رویکرد در زمان کوچاریان ، سرژ سرکیسیان یا پاشینیان تغییر نکرد.
