حادثه در جاده گوریس-کاپان ثابت می کند که ارمنستان باید در زمینه حمل و نقل استراتژی ملی داشته باشد تا در شرایط دشواری قرار نگیرد. در گفتگو با Lragir.am ، گاگیک آقاجانیان ، مدیر اجرایی شرکت حمل و نقل بار “آپاون” چنین نظری را مطرح کرد.
“من این را یک مورد خاص می دانم ، حل و فصل آن موضوع بخشی از وظایف دولت است. اما رویکرد من این است که ما بیش از 10 سال است که این مسائل را در مورد ساخت جاده شمال-جنوب مطرح کرده ایم. ما گفتیم که ساخت جاده باید مطلقاً در منطقه سیونیک انجام می شد و نه تعمیر جاده های آرارات ، یرجان ، اشتراک. همین وضعیت اکنون نیز ادامه دارد. ما همین سوال را در مورد راه آهن که از وانادزور به گیومری می رود ، از گیومری به ایروان از طریق منطقه مرزی می گذرد ، مطرح کردیم. ما این فرصت را داریم که 20-21 کیلومتر بسازیم و آن خط آهن را از منطقه مرزی منتقل کنیم. وی گفت: “ما 10 سال پیش در مورد آن صحبت می کردیم.”
به گفته گاگیک آقاجانیان ، این ایده خوب است که جاده شمال-جنوب از مرز ایران تا مرز گرجستان در حال ساخت است. وی افزود: “ما باید جاده های کاملاً جدیدی در اعماق کشور بسازیم ، نه در مناطق مرزی. این باید راه اصلی بود که کشور مجبور بود برای آن مبالغ هنگفتی هزینه کند. بالاخره باید جاده هایمان را بسازیم. این وضعیت در حالی رخ می دهد که ما جاده های خودمان را نمی سازیم ، اما برخی از مردم در حال ساختن هستند ، به عنوان مثال ، در دوران اتحاد جماهیر شوروی. وقتی متوجه می شویم که باید جاده ، ارتباط ایجاد کنیم ، باید مرز خود را ترسیم کنیم ، آن وقت به یک دولت تبدیل می شویم. وی گفت: “از آنجا که ما در این وضعیت هستیم ، تعجب نکنید ، اینها وقایع هستند.”
به گفته آقاجانیان ، مشکل ما متفاوت است ، ما نمی توانیم در عرض 30 سال 600 کیلومتر جاده بسازیم. اگر سالانه فقط 20 میلیون دلار از بودجه برای راهسازی اختصاص داده می شد ، ما آن کار را به پایان می رساندیم “آیا شرم آور نیست؟ ما در این وضعیت هستیم ، یک راه واحد نداریم ، ما به یک رشته وابسته ایم. در حال حاضر ، آیا امنیت ملی کشور شما به آسفالت آن عرض 6 متری بستگی دارد؟ “
به گفته گاگیک آقاجانیان ، هرگز دیر نیست ، می توان آن برنامه ها را امروز راه اندازی کرد. “راه ارتباطی است ، امروز ارزش ملی و امنیت ملی است. برای لحظه ای تصور کنید که ارمنستان ارتباط راه آهن نداشت ، یا در اوایل دهه 1990 ، زمانی که سوخت و گندم به هیچ وجه از این راه وارد نمی شد. تصور کنید اگر آن را نداشتیم. و برای تصور ، فقط لازم است سال 2008 ، درگیری روسیه و گرجستان را به خاطر بسپارید ، هنگامی که تنها یک پل در خاشوری سوخت. دو هفته بعد ما در وضعیت نابسامانی بودیم ، ذخایر سوخت و گندم رو به پایان بود و کشور از گرسنگی و فلج شدن رنج می برد. آیا سال 2008 برای ما درس نبود؟ یعنی وضعیت سال 2008 باید مجبور به برداشتن گام هایی می شد. و دردناک ترین چیز این است که همه چیز امروز با همان اینرسی ادامه می یابد. راه آهن تنها چند متر با مرز شما فاصله دارد ، بنابراین اگر فردا یک مزدور ترک 15 نفره آسیب ببیند ، چه خواهید کرد؟ آن راه آهن را از مرز خارج کنید ، 20 کیلومتر راه آهن که نمی توانید بسازید چقدر است؟ کشور باید یک استراتژی ملی در زمینه حمل و نقل داشته باشد ، چه چیزی خواهیم ساخت ، چه تونل و جاده ای. وی گفت: “ما یک استراتژی ملی خواهیم داشت ، در این وضعیت قرار نمی گیریم ، آن را نخواهیم داشت ، ما همیشه ظاهر می شویم.”
