گفتگوی ما هریکناز تیگرانانی ، نماینده جناح “قرارداد مدنی” NA است
این نظر وجود دارد که مجبور کردن افراد به واکسیناسیون یا آزمایش دو بار در ماه برخلاف میل خود نقض حقوق بشر است ؛ دولت از ابزارهای وحشیانه ای در این زمینه استفاده می کند. به نظر شما این امر تا چه اندازه در محدوده حقوق بشر است یا بیشتر در زمینه نقض حقوق بشر؟
واژگانی که امروزه توسط به اصطلاح فعالان حقوق بشر ، وکلا و تعدادی از رسانه ها منتشر می شود ، مبنی بر نقض حقوق بشر ، اجبار و غیره ، من مطمئن هستم که هیچ یک از کسانی که این ویژگی را ارائه کرده اند پیش نویس را نخوانده اند ، توجیهات را نخوانده اید ، دو پدیده را به طور کلی مخلوط کنید. آنها در مورد رابطه کارفرما و کارمند صحبت می کنند ، این که دولت وارد رابطه کارفرما و کارفرما شده است ، آنها در مورد واکسیناسیون اجباری صحبت می کنند ، و اصلاً متوجه نمی شوند که چه مقرراتی در پیش نویس پیشنهاد شده است. اول از همه ، اجازه دهید بگویم که این در مورد واکسیناسیون اجباری نیست ، یک انتخاب وجود دارد. اگر افراد نمی خواهند واکسینه شوند ، باید هر دو هفته یکبار آزمایش PCR انجام دهند تا از آلوده نشدن آنها مطمئن شوند. وقتی می گویند که به فرد جایگزینی داده نمی شود ، این فقط با منطق آن مقررات مغایرت دارد. این بدان معناست که مردم توجه نمی کنند که دولت می گوید ، خدمتگزار دولتی عزیز ، من شما را رایگان واکسینه می کنم ، اما اگر امتناع کردید ، باید ماهانه دوبار آزمایش دهید. علاوه بر این ، به افرادی که دارای موارد منع مصرف هستند اشاره نمی کند. ما در اینجا در مورد قانون کار خصوصی ، حفاظت از سلامت عمومی صحبت می کنیم ، که به هیچ وجه حق انتخاب انسان را نقض نمی کند. ما می توانیم واکسیناسیون را به صورت رایگان انجام دهیم ، یا هزینه ای را برای آزمایش انجام دهیم.
تصور دیگر در کل این گفتمان این است که فقط مقرراتی که در مورد کارمند دولتی ، کارفرما و کارمند اعمال می شود ، در یک حلقه پخش می شود و سعی می کند کارفرمایان را در برابر کارکنان قرار دهد یا برعکس ، تبلیغ کند که کارفرما باید خوب باشد. هنگام پرداخت هزینه آزمایشات مردم آن را با معاینه پزشکی اجباری اشتباه می گیرند. من می خواهم یک بار برای همیشه به همه بگویم که واکسیناسیون کرونا هیچ ربطی به معاینه پزشکی اجباری مورد نیاز در قانون کار ندارد. معاینه پزشکی اجباری توسط کارفرما با هزینه شخصی او انجام می شود ، زیرا انواع کار و حرفه هایی وجود دارد که توسط دولت تعریف شده است ، مانند غذاخوری عمومی ، تحصیلات عمومی ، که در آن کارمند باید یک معاینه پزشکی اولیه اجباری را که باید بگذراند ، بگذراند. سالم است. این هیچ ربطی به اپیدمی ندارد ، که نه خواست کارفرما است و نه میل کارمند. طبق قانون حفاظت بهداشتی و اپیدمیولوژیک ، دستور وزیر برای رعایت قوانین ضد اپیدمی وجود دارد که یکی از آنها واکسینه شدن است. اگر از این قوانین پیروی نکنید ، سلامت خود و دیگران را به خطر می اندازید. و چرا این مقررات عمدتا به کارمندان دولتی مربوط می شود ، زیرا کارمند دولتی باید با رفتار خود برای سایر شهروندان الگو باشد؟
به نظر شما ، نتیجه چنین واکنش عمومی – نرخ پایین واکسیناسیون چیست؟ آیا متخصصان نباید بیش از مثلاً وزیر در مورد همه اینها صحبت می کردند؟
من نمی دانم چه کسی باید صحبت می کرد تا باعث نارضایتی نشود ، زیرا جامعه ما تمایل دارد با همه چیز مخالفت کند ، زیرا در کشور ما مردم بیشتر به کسانی گوش می دهند که به نظر آنها متخصصان “جهانی” هستند ، نه متخصصان. من تصور نمی کنم که یک روز یک فرد ویروس شناس شود ، روز بعد مدافع جنبش همه مردانه شود و سپس مدافع ضد واکسیناسیون شود. مردم به کسانی که می خواهند بشنوند گوش می دهند. متأسفانه ، مردم در این جریان اطلاعات بیشتر سر و صدا و زباله می شنوند تا اینکه هر روز تعداد قربانیان ویروس کرونا را در اطراف خود نمی بینند. و تا زمانی که بیماری به خانواده آنها نرسد ، نمی پذیرند که چنین بیماری وجود داشته باشد. یک حلقه وجود دارد که نمی توانید کسی را که می خواهید باشید متقاعد کنید. اگر مردم در مورد تراشه ، 5G ، که می خواهد بگوید صحبت کنند ، کلیشه های خود را تغییر نمی دهند. اما مبارزه با جهل نباید بر سلامت عمومی ما تأثیر بگذارد ، زیرا این موضوع به امنیت ملی تبدیل می شود. آنها سرانجام می توانند آمار مرگ را بررسی کنند. چقدر مرگ و میر در 1.5 سال داشته ایم ، اما این باعث نمی شود مردم بیدار شوند.
چرا ما از نظر تعداد واکسن آخرین نفر در منطقه هستیم؟ چه دلیلی وجود دارد که ما نتوانستیم آن پیام ها را در جای مناسب به شهروندان تحویل دهیم؟
شاید ما جریانهای اطلاعات غلط بیشتری در جریان اطلاعات خود داشته باشیم. به عبارت دیگر ، تبلیغات ضد واکسیناسیون گسترده تر از فعالیت هایی است که با هدف شکستن این کلیشه انجام می شود. شاید دلیل این امر این بوده که کمپین های تبلیغاتی ضد واکسیناسیون بسیار بزرگتر بوده و کمپین خود را زودتر آغاز کرده اند. بنابراین ، تغییر نظر پس از واقعیت بسیار مشکل می شود.
