ارمن آشوتیان ، نایب رئیس حزب جمهوری خواه نوشت:
دومین روزی است که دستگاه تبلیغاتی کاپیتولاتورها بر اساس اصل “طوفان در یک لیوان آب” از قطعنامه ای که در جلسه عمومی مجمع عمومی ملل متحد تصویب شد ، “موفقیت دیپلماتیک” را ابداع می کند. در اینجا نکات اصلی است که با آن حباب کوله پشتی دیگری منفجر می شود.
1. نام قطعنامه. نمایندگان طرفدار دولت ارمنستان رد اصطلاح “مناقشه قره باغ” در عنوان و عنوان “درگیری ارمنستان و آذربایجان” را موفقیت بزرگی می دانند. به عبارت دیگر ، آیا موارد ابتدایی یک پیروزی در گذشته است؟
2. در مورد تجاوز. در نقطه 3 قطعنامه به تعهد ارمنستان و آذربایجان که در سال 2001 به شورای اروپا پیوستند اشاره شده است تا این مسئله را منحصراً از طریق مسالمت آمیز حل کنند. با این حال ، این قطعنامه به این واقعیت اشاره نمی کند که آذربایجان آخرین جنگ را آغاز کرد.
3. مقصر کیست؟ PACE ، دارای مأموریت برای اجرای مکانیسم تحقیق بین المللی ، که به عنوان مثال ، پس از جنگ روسیه و گرجستان در سال 2008 اجرا شد ، استفاده از این ابزار مستقل جدی برای بررسی جنگ 44 روزه و نامگذاری واقعی را پیش بینی نمی کند. متجاوز من از همان ابتدای جنگ بر این اصرار داشتم و پیشنهاد می کردم.
4. درباره معادن. آذربایجان بار دیگر موفق می شود موضوع نقشه مناطق مین گذاری شده را در دستور کار بین المللی قرار دهد ، که در بیانیه 9 نوامبر به آن اشاره نشده است.
5. در مورد اختیارات هیأت آذربایجان. طرف ارمنی با داشتن همه زمینه های لازم برای مطرح کردن حداقل موضوع خاتمه اختیارات نمایندگان آذربایجان با در نظر گرفتن نقض آشکار حقوق بشر ، یعنی مسئله اسرای جنگی ما ، سکوت کرد.
6. “ارزش متقابل”. در سراسر گزارش ، نشانه های آشکاری از برابری بین ارمنستان / ارسبیا و آذربایجان وجود دارد. به عنوان مثال ، با سوالات زیر:
– شکنجه زندانیان
– تخریب میراث فرهنگی
– دستکاری “دو طرفه” عبارت “آلبانی قفقاز”
– مزدوران در مقابل ارامنه دیاسپورا که به کمک ما آمدند
در واقع ، کوله پشتی های نماینده ارمنستان خوشحال هستند که به گفته اروپایی ها ، “هر دو طرف گناهکار هستند”.
