گفتگوی Lragir.am مدیر موسسه تاریخ NAS Ashot Melkonyan است
آقای ملکونیان ، وضعیت جاده گوریس-کاپان چگونه باید حل شود؟ نمایندگان دولت به نقشه های اتحاد جماهیر شوروی اشاره می کنند ، چه امکانات دیگری وجود دارد؟
امروزه محدودیت و مرزبندی با آذربایجان تنها برای آذربایجان مفید است. برداشتن چنین اقدامی امروز به معنای از دست دادن کل منطقه است ، یعنی واگذاری آن جاده استراتژیک مهم به آذربایجان. محدودیت خود مستلزم توافق طرفین در مورد سند اجرای موضوع تعیین مرزهای آینده است. اگر این محدودیت به این نتیجه برسد که باید با نقشه های مرزهای آذربایجان شوروی و ارمنستان شوروی باشد ، به طور طبیعی ، ما از آن آسیب خواهیم دید. به همین دلیل است که من می گویم ما حتی باید بر اساس آن بیانیه تاسف بار 9 نوامبر 2020 هدایت شویم ، که می گوید طرفین باید در جایی که خصومت ها متوقف شده اند بایستند. و در امتداد آن مرز ، طبیعتاً تمام جاده شورنوخ تحت کنترل ما بود. ما تسلیم این موضوع شدیم و در این وضعیت قرار گرفتیم.
آیا امروز فرصت هایی برای بیرون راندن آذربایجانی ها از خاک جمهوری ارمنستان وجود دارد؟
پس از تسلیم شدن ، هنگامی که حریف در موقعیت مطلوبی قرار دارد ، حل این مشکل کاملاً دشوار است. اما اگر کشوری وجود داشته باشد که باید امنیت ما را تضمین کند ، طبیعتاً سازمان های اجرای قانون باید در مورد روش ها و وسایلی که باید با آنها مشکل حل شود فکر کنند.
آیا ارمنستان می تواند مسئله مرزبندی را با نقشه های دهه 1920 مطرح کند؟
این می تواند تا حدی انجام دهد که ارمنستان ، از 12 مارس 1922 در زیر فدراسیون ، زمانی که بخش بزرگی از حاکمیت آن به فدراسیون تمام واگذار شد ، طبیعتاً ارمنستان شوروی فرصتی برای ایجاد راه جدی دیگری نداشت. ما اسناد زیادی در دست داریم که به مناطقی اشاره دارد که تحت کنترل ارمنستان بوده و سپس به آذربایجان واگذار شده است. به عنوان مثال ، طرف ارمنی از سرزمین های منطقه وردنیس شکایت کرد ، سپس از طرف کمیته مرکزی فدراسیون قفقاز پاسخ داده می شود که “با وجود شکایات شما ، در نهایت مشکل حل می شود”. به عبارت دیگر ، این یک واقعیت است که در دهه 1920 ، با استفاده از موقعیت ضعیف تر ارمنستان ، ما در شرایط سختی قرار گرفتیم. اگر سعی کنیم از منظر حقوقی به موضوع نگاه کنیم ، قطعاً تصمیماتی که تحت فشار گرفته می شود از نظر حقوق بین الملل قابل قبول نیست. و از این نظر ، وکلای ما باید کارهای جدی انجام دهند. آنها باید تلاش کنند تا تصمیمی را که به ضرر ما در سالهای 1920 تا 1920 گرفته شد ، اعمال کنند. چرا ، زیرا ، در نتیجه ، ما با اصطلاحاً محدوده برخورد کردیم؟ محله های واقع در جاده های استراتژیک ما. خدای نکرده ، واگذاری آنها به آذربایجان به این معنی است که راههای منتهی به شمال به روی گرجستان بسته می شود. این به مناطق اطراف نوامبرین و ایججان اشاره دارد. مورد دیگر تیگراناشن معروف است که در جاده ای استراتژیک واقع شده است که به Syunik ، Artsakh و Iran منتهی می شود.
چگونه امکان ارجاع به اسناد اتحادیه ملل و مجمع پاریس را ارزیابی می کنید؟
با مطالعه هنجارهای حقوق بین الملل ، یافتن راه حلی برای این مشکل ضروری است. به عنوان مثال ، ما کشوری بودیم که توسط همین اتحادیه ملل به رسمیت شناخته شده بود ، ما یک طرف دعوت شده به مجمع پاریس بودیم ، نماینده جمهوری ارمنستان ، اوتیس آحارونیان ، آن سند را امضا کرد. بنابراین ، ما مشمول حقوق بین الملل بوده ایم. و البته ، ما امروز مبارزه های خاصی در زمینه دفاع از منافع خود داریم و یادآور می شویم که وقتی ما به عنوان یک جمهوری مستقل وجود داشتیم ، حقوق ما در سطح بین المللی پذیرفته و مورد احترام قرار گرفته بود ، اما پس از شورایی شدن نادیده گرفته شد.
