نشست فوق العاده پارلمان ارمنستان در 23 فوریه برنامه ریزی شده است که در آن فراکسیون هایاستان” پیشنهاد می کند تا به اصطلاح “اعلامیه شوشی” را که قبلاً توسط باکو و آنکارا تصویب شده است، محکوم کند. ما باید فرض کنیم که قطعنامه تصویب می شود، چرا که چرا “اعلامیه شوشی” را محکوم نکنیم. در عین حال، نه جناح «هایاستان» و نه اکثریت حاکم، مشروعیت بیانیه سه جانبه را زیر سؤال نمی برند که «اعلامیه شوشی» بدشکلی بیانیه سه جانبه است.
این تنها «عمل» با حفظ «بکارت» نیست. نیکول پاشینیان در مورد مرزبندی می گوید که یک مرز دولتی بین ارمنستان و آذربایجان (که توسط معاهده کشورهای مستقل مشترک المنافع در سال 1991 به رسمیت شناخته شد) وجود دارد که مشخص شده است، فقط باید مرزبندی شود. به عبارت دیگر، «مقدمه»، مرحله مرزبندی، به طور نامحسوس از «فعل» حذف می شود. زیرا در صورت تعیین مرز باید فوراً از مرز عبور کرد.
“انحراف” دیگر با باز شدن “راهرو” مرتبط است. نیکول پاشینیان می گوید تا زمانی که توافقات بروکسل روی کاغذ امضا نشود، راه ها باز نخواهد شد. به نظر می رسد این یک آمادگی نهفته برای امضای سندی با باکو باشد که حاوی اشاره ای به توافقات بروکسل باشد که بر اساس آن ارمنستان کریدور ترکیه را باز می کند و شرم را با “کلم بروکسل” می پوشاند.
