“وانگ یی” وزیر امور خارجه چین در رابطه با حوادث اوکراین گفت که تمامیت ارضی و حاکمیت کشورها باید رعایت شود. وی در عین حال گفت که نباید به ضرر امنیت کشورهای همسایه باشد. زمینه “توهین نکردن” هر دو اوکراین و روسیه، علاوه بر این، الهام بخشیدن به پوتین واضح است.
“وانگ یی” پیشتر اعلام کرده بود که روابط دوستانه با آمریکا اولویت چین است. ایالات متحده نیز به نوبه خود از چین خواست بر روسیه برای توقف تجاوزات خود به اوکراین تأثیر بگذارد.
قبل از جنگ، پوتین به پکن سفر کرد تا از چین “ضمانت” بگیرد، از جمله انتقال واحدهای نظامی و هواپیماهای این کشور به جبهه غربی. اعلامیه روسیه و چین کاملا آمریکایی و ضد ناتو امضا شد که توسط تبلیغات روسیه و بسیاری از تحلیلگران ارمنی به عنوان اتحاد روسیه و چین، حمایت از روسیه، آغاز قطب جدید و … ارزیابی شد.
در واقع، پکن به این ترتیب موضوع اتحاد احتمالی غرب و روسیه علیه چین را که دغدغه اصلی آن بود، حل کرد. اعلامیه روسیه و چین و حمله پوتین به اوکراین این تهدید را خنثی کرد.
چین به دقت تحولات را دنبال می کند و بسیاری از کارشناسان رفتار فعلی او را با رفتار مائو استالین مقایسه می کنند، زمانی که چین پس از دریافت همه چیز از مسکو، به غرب روی آورد. دستاوردهای اقتصادی کنونی چین نتیجه این چرخش است.
در حال حاضر در نتیجه تحریم های غرب تنها یک “پنجره” برای روسیه باقی مانده است و آن چین است که جایگزین فناوری های غربی، اینترنت، نرم افزار، سیستم پرداخت، کالاهای خانگی و غیره خواهد شد. به عبارت دیگر روسیه خود را در وابستگی کامل اقتصادی و سیاسی به چین خواهد دید. به این قراردادهای وابسته به انرژی و واردات تقریباً رایگان سایر مواد خام اضافه شده است.
شاید بتوان آن را حمایت در نظر گرفت، در واقع چین نمی‌تواند و نمی‌خواهد خساراتی که روسیه خواهد داشت را به طور کامل جایگزین کند. علاوه بر این، مرزی وجود دارد که چین با وجود دستاوردهای اقتصادی و فناوری دهه های اخیر، بسیار به ایالات متحده وابسته است.
ادامه تقابل و تحریم ها در اوکراین شرایطی را برای روسیه ایجاد می کند که با وجود این کشور ناسازگار خواهد بود. جاه طلبی های سرزمینی چین در قبال روسیه مشخص است، تزهای روسیه در مورد عدالت تاریخی و ملی شدن در مسائل سرزمینی یک سابقه فوق العاده است، پوتین یک یافته است.
