امروز نیروهای حاکم و غیرحاکم پارلمان ارمنستان دوباره در دو جبهه در رکن خود قرار گرفتند. حزب کمونیست دوران صلح آمیز را توجیه کرد، دیگران “سوالات ناخوشایند” پرسیدند: آیا می توانید بیان کنید که آرتساخ بخشی از آذربایجان نخواهد بود، باید خلع اشغال شود و غیره؟ کمیسر سیاست خارجی گفت که می ترسم حرف بزنم تا اوضاع متشنج نشود. و همه با هم، جامعه بین المللی باید استقلال و حقوق آرتساخ را به رسمیت بشناسد، این کار را بکند، آن را بکند و غیره.
چه کاری باید انجام دهید؟ آیا می توانید اعلام کنید که در سال 1989 نشستی را در مورد موضوع به رسمیت شناختن و اتحاد مجدد آرتساخ برگزار می کنید؟ برای بحث درباره تصمیم به دلیل نقض مکرر بیانیه 9 نوامبر. یا همه موظف به رسمیت هستند ولی مجلس ره نه؟
آنها گفتند، اگر آرتساخ را به رسمیت بشناسیم، جنگ خواهد شد. چند جنگ لازم است تا جلوی این مزخرفات گرفته شود؟ الان هم نمی گویند “ما بقیه آرتساخ را از دست نمی دهیم.” در شرایطی که تصمیم مسکو و باکو از قبل با مقدمه قطع گاز و مواضع جدید نظامی در چشم است. «اپوزیسیون» به نوبه خود اعلام می کند که آرتساخ نباید بخشی از آذربایجان باشد. او چگونه است، خودش یا برای آن، مسئولیت و تصمیمات مربوطه، اولاً در مجلس لازم است؟ یا مسکو را ترک نمی کنند؟
آیا نیروهای مجلس زندگی و سیاست را فراتر از دستور “کوپیرکین” برای خدمت به برنامه های روسیه و ترکیه تصور می کنند؟
