گفتگوی Lragir.am کریستین واردانیان، نماینده فراکسیون “ارمنستان” مجلس شورای ملی است.
خانم واردانیان، جناح های اپوزیسیون NA در تجمع میدان آزادی آخرین بیانیه سیاسی دادند که یکی از نکات آن این است که هر گونه وضعیت آرتساخ در آذربایجان باید منتفی شود. در این صورت چه اقداماتی در این راستا باید انجام شود؟
اکنون سیاست خصمانه ای در قبال ارمنستان در حال انجام است که اهداف و غایت آن کاملاً مشخص است. و برای ترکی شدن ارمنستان تلاش می کنند که عامل ارمنی را به کلی از بین ببرد. این هدف برنامه خصمانه ای است که از قرن ها پیش آغاز شده است. بنابراین قطعنامه «آرتساخ هرگز نمی تواند بخشی از آذربایجان باشد» پاسخ عامل ارمنی است. آرتساخ باید ارمنی بماند، گزینه ارمنی ماندن آرتساخ، گزینه عضویت در آذربایجان را منتفی می کند. مشکل ما مشکل سرزمینی نیست، مشکل هستی شناسانه است. آذربایجانی ها نشان داده اند که نمی توانند با ارامنه در یک منطقه زندگی کنند، این را به تمام دنیا نشان داده اند. بنابراین، این پاسخ ما به دستور کار خصمانه است، که پاسخ آن باید حفظ تعداد 120 هزار نفری ساکن در آرتساخ باشد و افزودن، طرح مسئله تخلیه اراضی اشغالی آرتساخ و به طور کلی بازگرداندن امنیت ما. و ارمنستان باید وضعیت ضامن امنیت آرتساخ را بازگرداند.
آیا پارلمان ارمنستان نباید اکنون موضوع به رسمیت شناختن آرتساخ را مطرح کند؟ آیا این موضوع در فراکسیون شما مطرح است، چه چیزی مانع از این می شود که الان آرتساخ را به رسمیت بشناسید؟
نیروی سیاسی من، «اف. شما برنامه سیاسی ما را به خوبی به یاد دارید – امضای اتحاد نظامی – سیاسی آرتساخ-ارمنستان. بنابراین، این ایده برای ما کاملا قابل قبول است، می تواند یکی از راه های خروج باشد. مشکل اینجا با توجه به شرایط کمی پیچیده تر است. و مهمترین شرایط برای بحث در مورد این موضوع باید آن سیگنال ها باشد، آن صدای آرتساخ. پس از آن، پشتیبانی ما از آن یک مسئله فنی است. در صورت درخواست برای آرتساخ، البته این حمایت وجود خواهد داشت. شرایط دیگری که می تواند روند را مختل کند دوره و جایی است که فرآیند می تواند طی شود. آیا نمی دانیم با چه رژیمی سر و کار داریم، اگر موضوع به رسمیت شناختن آرتساخ را در دستور کار قرار دهیم، آیا دولت از آن حمایت می کند؟ یا اینکه به عنوان نمونه در تاریخ خواهد ماند که پارلمان ارمنستان به رسمیت شناختن آرتساخ را رد کرد؟ اما موضوع اصلی محتوایی این است که اگر آن سیگنال از آرتساخ بیاید، روندی در اینجا وجود خواهد داشت.
به عبارت دیگر، آیا پارلمان آرتساخ باید به پارلمان ارمنستان مراجعه کند، آیا مردم آرتساخ باید درخواست دهند؟
آرتساخ باید آغازگر این روند باشد. ایده “شناسایی برای نجات” از نظر ایدئولوژیکی برای ما کاملا قابل قبول است.
آیا اتحاد آرتساخ با ارمنستان را به خاطر نجات نمی دانید؟
اینها مسائل فنی است، ما باید بفهمیم که مطمئن ترین و مطمئن ترین راه برای حفظ ارمنی آرتساخ چیست. حالا البته اولین قدم باید «شناخت برای رستگاری» باشد. این چگونه است، چگونه باید آن را انجام دهیم، این جنبه فنی قضیه است. فقط می توانم بگویم که این تز نه تنها از نظر ایدئولوژیک قابل قبول است، بلکه بارها آن را مطرح کرده ایم.
چرا دولت از طرح این موضوع طفره می رود آیا با نمایندگان فراکسیون حاکمه NA بحثی شده است؟ در گذشته استدلال می کردند که اگر آرتساخ را به رسمیت بشناسند، جنگ می شود، الان از چه می ترسند؟
ما در اینجا نباید توهم داشته باشیم، چرا او امتناع می کند، زیرا او مظهر شکست، شرم است که نشان دهنده منافع ارمنستان نیست. منافع ارمنستان موظف به حفاظت از آرتساخ و حفظ آن به عنوان ارمنی است و آنها از انجام این کار خودداری می کنند. منافع ارمنستان مستلزم احیای سیستم امنیتی است، آنها دقیقا برعکس عمل می کنند. آنها فقط یک دستور کار را دنبال می کنند – گسترش قدرت خود. و برای طولانی شدن حکومت، نباید از آرتساخ دفاع کرد و به رسمیت شناخت، آنها باید به پوپولیسم مشغول شوند، کاری که انجام می دهند، باید با بازیگران دیگر مذاکره کنند تا قدرت را حفظ کنند و از آنچه در ازای آن ممکن است صرف نظر کنند. چرا آنها از آرتساخ دفاع نمی کنند، زیرا دفاع از آرتساخ هرگز در دستور کار آنها نبوده است، آنها از کرسی خود دفاع می کنند.
با این وجود آیا فراکسیون شما می تواند در آینده نزدیک موضوع به رسمیت شناختن آرتساخ را در دستور کار مجلس قرار دهد؟
سوال این است که نمی توان آن را رد کرد، نه تنها نمی توان بلکه ضروری هم نیست. باز هم می گویم، چون سوال بسیار مهمی است، باید زمان مناسب و روش انجام آن را فهمید. من مجدداً تأکید می کنم که ما یکی از طرفداران تز «شناخت برای نجات» هستیم. علاوه بر این، ما یک قدم جلوتر هستیم، ما اصرار داریم که ارمنستان باید وضعیت ضامن امنیت آرتساخ را بازگرداند. ارتش جمهوری اسلامی ایران یکی از مدافعان همیشگی این پایان نامه است، بقیه مسائل فنی هستند.
