استانیسلاو زاس، دبیر کل سازمان پیمان امنیت جمعی، چند روزی است که در ارمنستان به سر می برد و قصد دارد تا 25 سپتامبر در این کشور بماند. او در اواسط سپتامبر، چند روز پس از تهاجم دیگر به ارمنستان، وارد ارمنستان شد، زمانی که دولت ارمنستان مجدداً از سازمان پیمان امنیت جمعی درخواست کرد تا به تعهدات اتحاد خود عمل کند.
بر اساس گزارش رسمی، زاس از جرموک بازدید کرد. هدف از تهاجم در این راستا، بیگانگی منطقه سیونیک و قطع ارتباط ارمنستان با ایران است که اظهارات تند ایران مبنی بر عدم اجازه تغییر مرزهای ژئوپلیتیکی را نیز تایید کرد. این واقعیت که این تهاجمات توسط مسکو هدایت می شود، حتی در بین عاشقان وفادار روسیه نیز تردیدی نیست، زیرا مسکو قبلاً نقاب های خود را کنار گذاشته و با چهره خود علیه ارمنستان عمل می کند. رفتار فدراسیون روسیه در شورای امنیت سازمان ملل و اظهارات رسمی فدراسیون روسیه گواه این امر است.
دولت ارمنستان همچنان هر بار به سازمان پیمان امنیت جمعی درخواست می کند و امتناع دیگری دریافت می کند. می توان بی پایان وانمود کرد که سازمان پیمان امنیت جمعی باید به تعهدات خود عمل کند و روسیه هیچ ارتباطی با تهاجمات به باکو ندارد. جامعه ارمنی نیز به نوبه خود می تواند وانمود کند که روسیه تا پایان تاریخ به ما خیانت کرده است. روسیه به ما خیانت نکرد، زیرا دشمن روسیه است و دشمنان خیانت نمی کنند. اما این چیزی را تغییر نمی دهد
به هر حال به CSTO و سفر زاس برگردیم. با مثال وقایع سپتامبر می توان مطمئن شد که این بلوک چه کارکردی در موضوع ارمنستان دارد و جذابیت برای سازمان پیمان امنیت جمعی چه پیامدهایی خواهد داشت.
اول از همه، امضای CSTO، استقرار واحدهای روسی را در تعدادی از بخش‌های مرز مستقل RA مشروعیت می‌بخشد و خلأ نیروهای مسلح ارمنستان را در تعدادی از جهت‌های دفاعی ایجاد می‌کند. پس از توافق بار دیگر عقب نشینی با باکو، روس ها فرصتی را برای یگان های باکو ایجاد کردند تا ده ها موقعیت و ارتفاعات مهم استراتژیک در بخش سوتک-خزناور اعلام شده توسط پاشینیان را تصرف کنند و زمینه ای برای پیشرفت عمیق استراتژیک کشور ایجاد کنند که علی اف. قبلا اعلام کرده است.
در صورت استقرار یک ماموریت حافظ صلح CSTO در این مناطق و سایر مناطق جمهوری ارمنستان، یگان های باکو این فرصت را خواهند داشت تا در مواضع اشغال شده پشت سر روس ها تقویت شده و نیروهای بیشتری را متمرکز کنند. به موازات آن، واحدهای روسی نیروهای ارمنی را در آرتساخ و سایر مناطق ارمنستان مهار می کنند.
عضویت در CSTO مانع از عرضه تسلیحات و مهمات غربی به ارمنستان می شود. در مورد اینکه سلاح روسی چیست، ارمنی ها با مثال جنگ 44 روزه و جنگ روسیه علیه اوکراین قانع شدند. علاوه بر این، روس‌ها هم اکنون آن را ندارند و در حال حاضر تجهیزات را از یادمان‌ها به جنگ می‌اندازند و در سراسر جهان برای سلاح گدایی می‌کنند. در عوض، باکو همچنان به سلاح های مدرن مسلح می شود.
عضویت در CSTO اجازه داده و خواهد داد که بر اساس یک مبنای کاملا قانونی، با هماهنگی مرکز اطلاعات روسیه-ترکیه آکنا، آمادگی رزمی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، طرح های گروه بندی واحدهای نظامی و تجهیزات فنی دفاعی را بررسی کند. محل قرارگیری آنها و مساعدترین جهت آسیب پذیری با استفاده از وسایل الکترونیکی.
CSTO نه تنها تنوع عرضه تسلیحات ارمنستان را مسدود می کند، بلکه ابتکارات صلح بین المللی را نیز مسدود می کند. به نوبه خود، روسیه به دلایل کاملا قانونی اعلام می کند که ارمنستان هیچ مرزی ندارد، هیچ تجاوزی ندارد، بلکه فقط اختلافات ارضی دارد که از طریق سازمان پیمان امنیت جمعی، که ارمنستان نیز عضو آن است و خود ارمنستان نیز به آن مراجعه کرده است، حل و فصل خواهد شد.
CSTO و باکو ابزار روسیه برای از بین بردن دولتی بودن ارمنستان هستند. روسیه این برنامه را در ارمنستان اجرا می کند. در چارچوب این برنامه است که استانیسلاو زاس، دبیرکل CSTO در ارمنستان “سکوت” کرده است که باید مکان های احتمالی استقرار نیروهای CSTO را بررسی کند. طبیعی است که در مراحل بعدی آنها را به ترک ها بسپارند. این یک طرح چند صد ساله روسیه از 1915-1916 است.
درخواست برای CSTO مانند دادن بره به گرگ است. یک دولت با احترام زاس را از کشور اخراج خواهد کرد.
کسانی که به پیشنهادات خروج از CSTO اعتراض می کنند با کسانی که برای مداخله در CSTO درخواست می کنند، مسئولیت مساوی دارند. هر دوی آنها در خدمت برنامه های روسیه برای از بین بردن کشور ارمنستان هستند.
