گفتگوی Lragir.am واهه گاسپاریان، عضو شورای NDB است
آقای گاسپاریان، پس از اعلام بسیج، موجی از نارضایتی در روسیه بالا گرفت، روس ها کشور را ترک می کنند، اعتراضاتی نیز وجود دارد. چه فرآیندهایی در حال انجام است؟
فروپاشی و تکه تکه شدن روسیه از قبل آغاز شده است، نه اینکه این اتفاق بیفتد، بلکه در حال وقوع است. و این را اعتراضات گسترده علیه بسیج در داغستان، بوریاتیا، یاکوتیا، سن پترزبورگ، مسکو و جاهای دیگر نشان می دهد. مردم به خیابان ها می آیند، جاده ها را می بندند، کمیساریای نظامی را می سوزانند، حتی در یکی از کمیساریای نظامی تیراندازی می شد. و آن موج مانند یک گلوله برفی به طور فزاینده‌ای قوی‌تر می‌شود و با الگوی اثر دومینو به مناطق دیگر گسترش می‌یابد. به زودی چیزی را خواهیم دید که به آن آشفتگی یا آشوب روسی می گویند. من می خواهم دو الگوی تاریخی را نقل کنم. اولاً، روسیه در طول تاریخ خود فقط در جنگهایی پیروز شده است که بیش از 8 ماه طول نکشیده است. اگر هر جنگی بیش از 8 ماه طول می کشید، روسیه شکست می خورد. اکتبر هشتمین ماه جنگ در اوکراین است… الگوی دوم: تاریخ تمایل به تکرار دارد. فروپاشی امپراتوری روسیه 100 سال پیش آغاز شد که پس از شکست های ارتش روسیه در جبهه در سال 1916، تزار نیکلاس دوم مجبور شد در میان مردم آسیای مرکزی زیر یوغ امپراتوری روسیه اعلام بسیج کند. آنها به شورش مسلحانه متوسل شدند و به اصطلاح “جنبش باسماخ” متولد شد. این بسیج بود که فروپاشی امپراتوری روسیه را آغاز کرد. فروپاشی امپراتوری روسیه با پایان جنگ جهانی اول، کنفرانس پاریس به دنبال داشت که در نتیجه آن جمهوری ارمنستان، یکی از کشورهای پیروز جنگ جهانی اول، و مرزهای آن توسط بین المللی به رسمیت شناخته شد. انجمن. تاریخ این بار دقیقاً به همان صورت تکرار خواهد شد. روسیه مرزهای خود را می بندد تا مردم از بسیج فرار نکنند، نارضایتی در صفوف نخبگان روسیه و ژنرال های ارتش روسیه در حال افزایش است. و من فکر می کنم که روزهای رژیم پوتین به پایان رسیده است.
ارمنستان در این شرایط باید چه موضعی اتخاذ کند؟
این فرصت‌ها را برای ارمنستان باز می‌کند، اما خطراتی نیز در بر دارد. امپراتوری در حال فروپاشی، مانند یک خرس زخمی و در حال مرگ، می تواند آخرین ضربه گزنده را با پنجه خود وارد کند و سعی در مجازات ما داشته باشد. این را در روزهای 13 تا 14 سپتامبر در عملیات روسی-ترکیه در جرموک شاهد بودیم که روس ها، ترک ها و آذربایجانی ها در اثر تهاجم، قصد داشتند دفاع ارمنستان را بشکنند و با تصرف جرموک و وایوتس زور، دالانی را باز کنند. به لطف قهرمانی سربازان ارمنی و مداخله آمریکا، فرانسه و ایران، از آن تلاش جلوگیری شد و عملیات شکست خورد. با این حال، ما هیچ تضمینی نداریم که چنین چیزهایی در آینده تکرار نشوند. برای اینکه نه تنها از تهدیدات جدید جلوگیری کنیم، بلکه از این تحولات ژئوپلیتیکی نیز بهره مند شویم، باید هر چه زودتر یک دولت ملی انتقالی تشکیل دهیم که حل مشکلات مهم کشور را پیگیری کند. یعنی سازماندهی دفاع شخصی، خروج از CSTO، EAEU، درخواست از ایالات متحده برای کسب وضعیت متحد اصلی غیر ناتو، اجرای عدالت انتقالی، لوستراسیون.
می خواهم تاکید کنم که برخی نیروها هستند که می گویند راه حل ارمنستان عضویت در ناتو است. من فکر می کنم که این نیروها یا ناآگاهانه یا با شعور جنایتکارانه مردم را به بن بست می کشانند. عضویت در ناتو فرآیندی بسیار زمان بر است و ماه ها و در بسیاری موارد حتی سال ها طول می کشد. برای پیوستن به ناتو کشور نباید اختلاف مرزی داشته باشد و تصمیم برای پیوستن به ناتو بر اساس اجماع صورت می گیرد. هر کشور عضو ناتو یا چندین کشور به راحتی می توانند درخواست عضویت هر کشوری را مسدود کنند، در مورد ارمنستان، خود ترکیه به راحتی می تواند این کار را انجام دهد. بنابراین، عضویت در ناتو برای ارمنستان راهی بسیار نامشخص است، زمانی که وضعیت متحد اصلی غیر ناتو از طریق درخواست رسمی کشوری که مایل به دریافت این وضعیت و فرمان رئیس جمهور ایالات متحده است، اعطا می شود. اگر وضعیت متحد اصلی ایالات متحده غیر ناتو به کشوری داده شود که اراده و تمایل سیاسی برای انجام تعهدات ناشی از آن وضعیت را داشته باشد، ایالات متحده هرگز آن وضعیت را پس نخواهد گرفت. مثال تایوان امروز بسیار تیز است، زیرا به لطف چنین موقعیتی، تایوان می تواند در برابر کشور قدرتمندی مانند چین مقاومت کند.
