گفتگوی Lragir.am آرا پاپیان، رئیس مرکز “مودوس ویوندی” است.
مقامات اعلام می کنند که صدها میلیون دلار از سوی دولت ارمنستان پرداخت شده است، اما در میان آنها کشورهای متحد به تعهدات خود برای تامین تسلیحات عمل نمی کنند. این به چه معناست و چه باید کرد؟
خیلی ها از پرداخت پول و نگرفتن اسلحه خبر داشتند. حتی از روزهای جنگ 44 روزه هم اگر اشتباه نکنم 200 میلیون دلار جابه جا شد و اسلحه هم دریافت نشد. این حداقل دو معنی دارد. اول اینکه روسیه متحد جمهوری ارمنستان نیست و نمی خواهد از آن حمایت کند. ثانیاً روسیه نمی‌خواهد حمایت کند، زیرا اگر قبل از شروع جنگ در اوکراین، روسیه هنوز سلاح داشت، به سادگی اراده انتقال آنها به ما را نداشت، اکنون آن سلاح‌ها را هم ندارد، از آن استفاده می‌کرد. آنهایی که آنجا نبودند، اسلحه های قدیمی و فرسوده باقی مانده بودند. روسیه خود به دنبال سلاح در جهان برای خرید است. نتیجه گیری: ارمنستان نیاز به یافتن متحدان دیگر و سایر منابع تسلیحاتی دارد.
اطلاعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه ایالات متحده می تواند به ارمنستان تسلیحات بفروشد، اما ارمنستان باید از CSTO خارج شود. چه اقداماتی باید انجام شود؟
بله، ارمنستان باید از CSTO خارج شود و نه تنها از CSTO، بلکه باید از EAEU نیز خارج شود. ما باید از همه آن اجساد که ما را محدود می کنند و چیزی به ما نمی دهند، جایی که منافع مشترک نداریم، بیرون بیاییم، برعکس، هنجارهای قانونی و قانونی داریم که اعمال ما را محدود می کند. این روند باید شروع شود، ما باید موازی با غرب کار کنیم، لوایح مختلفی برای کمک به ارمنستان در آنجا داشته باشیم. طبیعتاً این اطمینان را پیش شرط می‌گذارند که همه اینها در ارمنستان بماند و به دست روس‌ها نیفتد. بنابراین باید برنامه کاری واضح تری ارائه شود. به ویژه می توان توافق کرد که همراه با این سلاح ها، مربیان نظامی به ارمنستان بیایند که در محل به ما آموزش خواهند داد. در عین حال ناظر در محل خواهند بود تا این سلاح به دست روس ها نیفتد. علاوه بر این، اولین شرط باید این باشد که سربازان روسی که در ستاد کل نیروهای مسلح ارمنستان حضور دارند، ستاد کل را ترک کنند. آنها نمی توانند آنجا بمانند، زیرا به همین دلیل است که هیچکس حمایت جدی از ما نخواهد کرد. آنها کاری نمی کنند جز اینکه اطلاعات ما را به دشمن می دهند.
ما باید گام های پیشرفتی برداریم، چرا که با این کشتار باید به کجا برسیم؟ ما هر روز قربانی داریم، این وضعیت برای ما خونبار است. و مهمترین چیز در اینجا این است که در صورت باقی ماندن در CSTO یا EAEU، هیچ امیدی به بهبود وضعیت وجود ندارد. و اگر از آن ساختارها خارج شویم، امید و فرصت ها به وجود می آید. ما باید گزینه ای را انتخاب کنیم که نتیجه مثبتی داشته باشد. من فکر می کنم این واقعیت دارد که ایالات متحده می تواند به ارمنستان سلاح بفروشد، مردم آن را خیلی واضح می گویند. از یک طرف ما شرایطی داریم که روسیه به ما سلاح نمی فروشد، نیکول پاشینیان رسماً این را اعلام کرده است. از سوی دیگر، ما شرایطی داریم که مردم در مورد فروش تسلیحات توسط ایالات متحده تردید دارند. حالا کدوم گزینه بهتره حتما اونجا اسلحه نمیدن ولی از آمریکا میتونن بده باید کار کنی. نصف کاری را که برای روسیه انجام داده اید برای آمریکا انجام دهید، ببینیم آیا آمریکا سلاح می دهد یا نه.
باکو به عملیات تهاجمی خود در جهت ارمنستان ادامه می دهد، مقامات ارمنستان راه حل زیر را برای این مرحله ارائه می دهند که یک ماموریت دیده بانی بین المللی در خط تماس ارمنستان و آذربایجان مستقر شود. چه فرصت هایی در این مسیر می بینید؟
من معتقدم که این خط تماس نباید فقط به خط اداری ارمنستان شوروی و آذربایجان شوروی اشاره داشته باشد، آن خط تماس باید حداقل شامل مناطق ارمنی‌نشین آرتساخ باشد. آن ناظران کمی تغییر خواهند کرد. در مورد آرتساخ، مسئله استقرار نیروهای حافظ صلح بین المللی باید مطرح شود. و در طول مرز اداری ارمنستان حداقل ناظر وجود داشته باشد و به صراحت اعلام شود که یک مرز اداری است. اما صلح با این کار حفظ نخواهد شد، نیکول پاشینیان بیهوده به آن امیدوار است. اگر ما مقادیر زیادی سلاح مدرن را از غرب تهیه کنیم یا بخریم، صلح برقرار خواهد شد.
