من در جنگ اوکراین شرکت می کنم و درک می کنم که این نیز جنگ آزادی ارمنستان است

گفتگوی Lragir.am سورن آوگیان، رئیس جامعه ارامنه منطقه خملنیتسکی اوکراین است.

آقای آوگیان وضعیت اوکراین چگونه است اخیراً ارتش اوکراین در حال انجام عملیات ضد تهاجمی فعال و آزادسازی مناطق این کشور است.

از همان روزهای اول به عنوان بخشی از یگان بهداری در عملیات ضد آفندی شرکت داشتم. از اواخر ماه اوت جنگ روسیه و اوکراین وارد مرحله جدیدی شده است، یعنی ما وارد مرحله ضد حمله شده ایم. با موفقیت و سریع، در عرض دو هفته، منطقه خارکف را آزاد کردیم. حتی در حال حاضر، عملیات ضد تهاجمی ارتش اوکراین در جهت مناطق لوگانسک، زاپوریژیا، خرسون، نیکولایف، دونتسک در حال انجام است. و ارتش اوکراین با گام های مطمئن شهرک ها را یکی پس از دیگری آزاد می کند. بسیج اعلام شده در روسیه پیامد آن بود. روسیه ادعا می کند که گویا فقط 5-6 هزار قربانی دارد، اما این به سادگی پوچ است، زیرا در صورت داشتن 5-6 هزار قربانی، آنها قطعاً سربازی اجباری را اعلام نمی کنند. رسانه های روسی تلفات اوکراین را حدود 50000 تا 60000 تخمین می زنند. یعنی اگر طرف مدافع 50-60 هزار نفر را از دست بدهد قطعاً طرف مهاجم سه برابر بیشتر ضرر می کند. افسانه های روسی دیگر برای کسی جالب نیست.

امروز ارتش اوکراین با گام های مطمئن در حال آزادسازی مناطق خود است و از اول اکتبر طرح آمریکایی ها اجرایی می شود که بر اساس آن، عرضه سلاح و مهمات به اوکراین چندین برابر افزایش می یابد. و اگر شرایط ژئوپلیتیکی جنگ را مجبور به تعویق نکند، به سناریوی دیگری نیاز نداشته باشد، خیلی سریع تا سال نو، جنگ با پیروزی اوکراین پایان خواهد یافت. و ما فقط به پیروزی در میدان نبرد علاقه نداریم، اتفاقات بعدی نیز مهم است. به عبارت دیگر سرنوشت روسیه چه خواهد شد و چگونه می توان روسیه را شکست داد تا 10 سال دیگر این فاجعه و نسل کشی تکرار نشود؟

بسیج اعلام شده در روسیه چه چیزی را ثابت می کند؟

اینها گام های تعیین کننده ای است که روسیه برای بازیابی قدرت خود برداشته است. اما در واقع تصمیم بسیج نشان داد که جامعه روسیه آماده نیست و نیازی به جنگ ندارد. شهروندان روسیه متوجه می شوند که در میدان جنگ کاری ندارند، زیرا هیچ تجاوز، حمله به کشورشان وجود ندارد و مشکلی برای دفاع از کشورشان وجود ندارد. آنها باید متجاوز شوند و وارد کشور همسایه شوند و دست به قتل بزنند. به همین دلیل است که صدها هزار نفر از روسیه فرار می کنند. و من فکر می کنم که این آغاز فروپاشی رژیم سیاسی روسیه است، البته اگر جامعه روسیه به موقع به خود نیاید. اگر روس ها به خود نیایند، خیلی سریع به از دست دادن دولت نزدیک می شوند.

پوتین احکامی را برای به رسمیت شناختن استقلال مناطق Zaporozhye و Kherson اوکراین امضا کرد. او همچنین توافق نامه هایی را در مورد گنجاندن 4 سرزمین اشغالی – جمهوری های دونتسک و لوهانسک، مناطق خرسون و زاپوریژیا به روسیه امضا می کند. این را چگونه ارزیابی می کنید؟

من جامعه ای را در دنیا نمی شناسم که امروز اقدامات روسیه را جدی بگیرد. آنها تبدیل به موضوع خنده در سراسر جهان شده اند و این اجرا را ادامه می دهند، نمی دانم برای چه کسی این کار را انجام می دهند. مشکل این است که در جایی رفراندوم برگزار می کنند، سه روز بعد آن منطقه توسط ارتش اوکراین آزاد می شود. امروز همه پرسی برگزار کردید، یک هفته دیگر همان شهرها را آزاد می کنیم. به نظر من پوتین همه این کارها را برای مخاطبان داخلی انجام می دهد و توجه مردم را از تجمع نظامی منحرف می کند. او برای سرپوش گذاشتن بر این ضد حمله به نوعی رفراندوم و نمایش های ساختگی می پردازد. شاید همه اینها برای بلوغ جامعه روسیه لازم باشد، زیرا تبلیغات همیشگی لانه ای جدی در ذهن روس ها ایجاد کرده است. شاید برای هوشیاری مردم روسیه اقدامات شدیدتری لازم باشد.

چه جذابیتی برای جامعه ارمنی روسیه دارید، در شرایط فعلی چه باید بکنند؟ این روزها بسیاری از ارامنه نیز با خروج از خاک کشور از بسیج دوری می کنند.

از همان روز اول اعلام بسیج، تعداد ارامنه شرکت کننده در جنگ از طرف روسیه را زیر نظر داشتیم. ما با اتحادیه ارامنه روسیه در حال گفتگو بودیم، اما نقطه مشترکی پیدا نکردیم. موضوع بحث ما این بود که اقوام ما که در روسیه زندگی می کنند باید بفهمند که ما برای خانه خود در اوکراین می جنگیم و آنها متجاوز هستند و وارد خانه ما خواهند شد. و اگر ارمنی ها علیه ارامنه روی بیاورند درست نخواهد بود، از دست دادن هر ارمنی برای ما دردناک است. آن کارها هنوز در حال انجام است، ما یک خط تلفن داریم. اوکراین، بر خلاف روسیه، یک کشور قانونی است و بیانیه‌ای صادر کرده است که بر اساس آن همه افرادی که در روسیه زندگی می‌کنند و مجبور به شرکت در جنگ علیه میل خود هستند، به طرق مختلف فرصت تسلیم شدن را دارند. و دولت تضمین می کند که این اسارت نه به عنوان تسلیم داوطلبانه، بلکه به عنوان اینکه ما اسیر را در موقعیت های جنگی گرفتیم، رسمیت می یابد. ما درک می کنیم که در صورت دستگیری داوطلبانه، آنها در روسیه پاسخگو خواهند بود. و اگر یک ارمنی به دولت اوکراین اعتماد نداشته باشد و بخواهد به روشی قابل اعتمادتر تسلیم شود، یک جامعه ارمنی در اوکراین وجود دارد که در این روند مشارکت دارد. ما قبلاً افرادی را منصوب کرده ایم که به این مسائل رسیدگی می کنند. ما از قتل عام بی جهت صحبت می کنیم، زیرا امروز مردی با سه روز آموزش در اوکراین اسیر می شود. تصور کنید سربازی اجباری روسی یعنی چه، اگر فردی حتی یک ماه برای اعزام به جبهه آمادگی نداشته باشد. آنها به یک شماره نیاز دارند و آن عدد تبدیل به خوراک توپ می شود. نه اسلحه وجود دارد، نه نیرو، اگر کمیت باشد باز هم کیفیت ندارد. من خودم شاهد بوده ام که سربازان روسی چه تعداد سلاح و مهمات در مناطق آزاد شده به جا می گذارند و با چه سرعتی فرار می کنند، چه ویرانی و ویرانی از خود به جای می گذارند.

من می خواهم تأکید کنم که ارمنی های ساکن اوکراین از اوکراین دفاع می کنند. اینجا وطن دوم ماست، هرگز ناسپاس نبوده ایم. و با پیروزی اوکراین موضوع رهایی ارمنستان از زیر یوغ روسیه قطعی خواهد شد. حفظ استقلال ارمنستان ارتباط مستقیمی با پیروزی در جبهه اوکراین دارد. من به طور خاص در جنگ اوکراین شرکت می کنم و درک می کنم که این نیز جنگ آزادی ارمنستان است.