در نتیجه سیاست نیکول پاشینیان، ارمنستان در حال تبدیل شدن به مرکز قدرت، منطقه درگیری ژئوپلیتیکی غرب و روسیه است، سوریه سازی ارمنستان، اوکراینی شدن شیک ترین تز آخرین دوره کارشناسان سیاسی است که خود را نخبه می دانند. نیازی به گفتن نیست که با چه حالت نابخردانه ای در چهره گفته می شود.
همچنین ناگفته نماند که مرکز این تز با توجه به “متاستاز” آن چیست، آنها سعی دارند روسیه را از منطقه بیرون برانند و مشکل آرتساخ راه حل خوبی در مثلث مسکو – ایروان – باکو داشت. اوه اوه اوه!
تبلیغات سنتی بدبو دیگر حتی ساده لوح ترین ارمنی ها را تحت تأثیر قرار نمی دهد و تصمیم گرفته شد که به «سطح ژئوپلیتیک» بروند. آنچه در واقع موعظه می شود این است که ارمنستان باید با توافقات “سه جانبه” روسیه و ترکیه ناپدید شود، هرگونه مداخله خارجی باید حذف شود، طبیعتا غربی و ایرانی، ارمنی ها باید از ترک ها بترسند (بعد از 200 سال تخریب، ارمنی ها هم افزایی را درک کردند. روسیه و ترکیه و شرایط اقدام متحد)، اما با غرب و ناتو، که می تواند هرج و مرج و جنگ به همراه داشته باشد.
نیکول پاشینیان رویاهای زیادی می بیند و هر کاری می کند تا ارمنستان به “مرکز درگیری ژئوپلیتیکی” تبدیل نشود، این مانع از توهمات “برنامه صلح آمیز” و چهارراه ارمنی می شود. باور “سیاسی” رژیم های متوالی ارمنستان این بوده است: به ما دست نزنید، ما با همه چیز موافقیم، ابتکار عمل نخواهیم کرد، بگذارید برای خود زندگی کنیم، از مس در واگن ها و طلاهای جیب خود لذت ببریم. پاشینیان این ایمان “لحافی” را “نهادسازی” کرد و از پایه های قانون اساسی کشورداری، اعلامیه استقلال، میراث جمهوری های اول و شوروی، حقوق و هویت ارمنی چشم پوشی کرد. طلا برای زمین ماند، برای خون نسل قربانی، حتی برای سنگ تامانی. افسوس که زمان تغییر کرده است، دهه های شادی سپری شده است.
این پیامد دور نگه داشتن ارمنستان از “مرکز درگیری ژئوپلیتیک”، نقش بین المللی و کنار گذاشتن ابتکارات در مورد مسائل ارمنستان است. و جامعه سیاسی ارمنستان، طبقه متخصص، توجیه ضرورت وجود ارمنستان در نظم نوین جهانی، حل مشکلات ملی-دولتی را چگونه تصور می کند؟
بنابراین، پس از اجماع در مورد طرح اسطوره ای روسیه، اجماع سیاسی داخلی دیگری با نیکول پاشینیان حاصل شد، در مورد ترساندن ارامنه از غرب و ناتو، در مورد تنوع سیاست خارجی و امنیت، در مورد حذف آخرین فرصت ها برای بحث در مورد مسائل ارمنستان در انجمن های بین المللی
اینجا وظیفه نمایندگی اکثریت طبقه سیاسی و متخصص ارمنستان است. 1921 در متون رسمی و در کنفرانس هایی که به صورت روزانه برگزار می شود حذف شده است. قراردادهای روسیه و ترکیه، قارص، نخجوان، اشغال‌زدایی و دیگر واژه‌های مشابه. آرتساخ با اجماع داخلی ارمنستان نیست. و این چیه؟ مالکان چه خواهند گفت؟ وطن ندارند اما صاحب دارند.
