گفتگوی Lragir.am آرا پاپیان، رئیس مرکز “مودوس ویوندی” است.
آقای پاپیان، لاوروف وزیر امور خارجه روسیه اعلام کرد که ارمنی های آرتساخ می توانند از حقوقی مشابه صرب های کوزوو و اوکراینی های دونباس برخوردار باشند. این جمله را چگونه ارزیابی می کنید؟
این بدان معناست که ارامنه آرتساخ هیچ حقی نخواهند داشت، زیرا نگرش آذربایجانی ها نسبت به ارامنه خصمانه و نسل کشی است. بنابراین در ابتدا نمی توان از هیچ یک از این حقوق استفاده کرد. مقایسه بسیار خطرناکی در آن بیانیه وجود داشت: مقایسه ارامنه آرتساخ با اوکراینی های دونباس. به عبارت دیگر، او به گونه ای مطرح کرد که جهان پذیرفت که دونباس بخشی از روسیه است و اوکراینی ها باید در آنجا حقوق داشته باشند. به طور کلی، چنین مقایسه ای برای آرتساخ بد است، زیرا ما درک جهان را می دانیم. حتی با سند ننگین 9 نوامبر، تصور این بود که آرتساخ باید همچنان استقلال داشته باشد. وضعیت تالش ها، لزگی ها و تات های آذربایجان را می دانیم. این که قول بدهند به زبان مادری خود صحبت کنند، تحصیل کنند و نوعی ارتباط با کشور همسایه داشته باشند به معنای قول ندادن است. مظهر “خیرخواهی” آذربایجان امروز بسته شدن کریدور لاچین است.
این نشان می دهد که روسیه حداقل پس از 9 نوامبر هیچ موضوعی در مورد وضعیت آرتساخ مطرح نکرده است. این که می گویند مسئله حیثیت برای بعد گذاشته می شود، یعنی حالتی وجود ندارد. اگر ارمنی ها در آنجا بدون وضعیت بمانند، در آینده ارمنی در آنجا وجود نخواهد داشت. برعکس، غرب همیشه تاکید می کند که مشکل حل نشده است، باید بر اساس توافقاتی که قبلاً در چارچوب ریاست جمهوری سه گانه انجام شده است، حل شود. و بحث وضعیت و ضمانت های امنیتی مختلف وجود دارد. غرب همچنین مرتباً در مورد استقرار نیروهای حافظ صلح بین المللی و ایجاد سایر تضمین های امنیتی اظهاراتی می کند. . این سوال بسیار مهمی است
دولت ارمنستان به این اظهارات روسیه پاسخ نمی دهد، چرا؟
دولت ارمنستان یک مشکل دارد: حفظ قدرت تا جایی که ممکن است، وعده های مختلف به مراکز مختلف قدرت، توافق با همه، نه مخالفت کردن. مشکل نیکول پاشینیان و اطرافیانش یک چیز است: فریب مردم ارمنستان و همچنین نیروهای خارجی تا حد امکان با جادوی کلامی و ماندن در قدرت. به چه قیمتی خدای ناکرده اگر فردا بهای تحویل سیونیک یا وایوتس زور باشد برای آن هم می روند. روشن است که حفظ قدرت خودشان برای این افراد بیش از هر چیز است و معاملات فسادهای گوناگون ناشی از آن است. و تصادفی نیست که گزارش منتشر شده توسط وزارت امور خارجه بیان می کند که فساد سیستماتیک در ارمنستان وجود دارد.
آرارات میرزویان وزیر امور خارجه در پاسخ به این سوال که ارمنستان هرگز ماموریت نظارتی سازمان پیمان امنیت جمعی را رها نکرده است. در عین حال تاکید شد که ماموریت ناظر اتحادیه اروپا کاملا غیرنظامی است. این چه چیزی را ثابت می کند؟
این بدان معناست که مقامات ارمنستان از موضع خود عقب نشینی کردند. و یادآوری کنم که سازمان پیمان امنیت جمعی یک ساختار دفاعی است و اول از همه باید ارزیابی سیاسی کند که آذربایجان حتی ارمنستان را که آنها تصور می کردند را اشغال کرده است. ثانیاً باید حضور نظامی را فراهم کند. و بیانیه در مورد ناظران فقط یک سیاست برای جلب روس ها است، اما این چیزی را تغییر نمی دهد. روس ها به آنجا می آیند تا اروپایی ها را کنترل و مانع شوند، قطعاً کار دیگری نمی کنند. اگر “صلح بانان” آنها نمی خواهند در آرتساخ کاری انجام دهند، در چند ده کیلومتری آن چه باید بکنند؟ این مایه تسلی روس ها و تملق سیاسی ارمنی هاست.
به طور کلی، این چیزی را تغییر نخواهد داد، زیرا روسیه در رقابت ژئوپلیتیکی بازنده است، بنابراین، نقش غرب در قفقاز جنوبی در حال افزایش است. و من می خواهم به سیاستمداران بی قولی متوسل شوم که مدام تکرار می کنند که تضعیف روسیه برای ما سودی ندارد، نیازی به خوشحالی نیست. ربطی به شاد بودن یا نبودن ندارد، سیاست یعنی درک واضح، پیش بینی آنچه در آینده نزدیک در انتظار ماست و قدم برداشتن. بدیهی است که روسیه تضعیف خواهد شد و خلأ در منطقه نیز وجود نخواهد داشت. شما نمی خواهید ترک ها این خلاء را پر کنند، پس باید هر کاری کرد تا غرب آن را پر کند. در غیر این صورت اگر غرب را وارد منطقه نکنیم، پس از یوغ روسیه، خود را زیر یوغ ترکیه خواهیم دید.
