اعتماد عموم مردم به ظرفیت اپوزیسیون برای حکومت، و همچنین اعتماد به نفس مخالفان، هر دو با این پیروزی های شهرداری به طور قابل توجهی افزایش یافت. مهمتر از همه، آنها به اپوزیسیون اجازه دادند تا از سد روانی که حزب عدالت و توسعه را به عنوان یک رقیب شکست ناپذیر نشان می داد، بشکند.
دومین تغییری که در سال 2018 در سال 2018 ترکیه به سیستم فوق ریاست جمهوری ایجاد شد، به نهاد زدایی و دموکراتیک زدایی از سیاست ترکیه مربوط می شود. نظام جدید که به ابرقدرت های اجرایی اعطا می کرد و فاقد هرگونه کنترل و تعادل بود. به سرعت نابود شد نهادهای فعال ترکیه معلوم شد که این سیستم نه تنها یک مسیر دموکراتیک زدایی برای ترکیه است، بلکه مانعی برای مقابله با چالش های اقتصادی فزاینده است.
در گذشته، عملکرد اقتصادی قوی حزب عدالت و توسعه عاملی کلیدی در موفقیت مستمر آن در انتخابات و استفاده مؤثر از مکانیسم‌های بازتوزیع رسمی و غیررسمی بود. این برای توانایی حزب عدالت و توسعه برای ایجاد یک ائتلاف انتخاباتی بین طبقاتی بسیار مهم بود. امروز، کاهش در رشد اقتصادی نرخ ها، همراه با افزایش شدید تورم، احتمال آن را بیشتر کرده است حامیان حزب عدالت و توسعه بر اساس نارضایتی اقتصادی و دموکراتیک – البته به آرامی – به عقب نشینی می پردازند.
پشتیبانی جابجایی
اگرچه حزب عدالت و توسعه بزرگترین حزب ترکیه است، اما تداوم فروپاشی پایگاه انتخاباتی آن، کسب 50 درصد + 1 رای لازم برای ریاست جمهوری را با چالش بیشتری روبرو کرده است. درصد آرای حزب عدالت و توسعه از کل آرا در انتخابات عمومی 2018، 43 درصد بود، در حالی که آرای متحد اصلی آن، حزب جنبش ملی (MHP) بود. 11 درصد. در حال حاضر بر اساس تعدادی از نظرسنجی ها، حمایت MHP حدود 7 درصد و حزب عدالت و توسعه است. 35 درصد.
با این حال، احساسات ضد اردوغان در میان رای دهندگان لزوماً به حمایت مستقیم از اتحاد ملت، که به حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) طرفدار کردها نیاز دارد، تبدیل نمی شود. حمایت کردن برای تضمین اکثریت پارلمانی اخیراً ائتلاف کارگر و آزادی به رهبری HDP اعلام کرد حمایت آن از کیلیچداراوغلو، او را به عنوان پیشتاز آشکار تبدیل می کند.
با این حال، این حمایت انتخاباتی قابل توجه، ایجاب می کند که ائتلاف ملت تعادل سختی ایجاد کند، زیرا این همکاری خطر بیگانه کردن رأی دهندگان ملی گرا را به همراه دارد. این واقعیت که حزب خوب با گرایش ملی گرایانه در ائتلاف قرار دارد برای راضی کردن رأی دهندگانی که خواهان سیاست های جنگ طلبانه تر در موضوعاتی مانند مهاجرت و مسئله کرد هستند کافی نیست.
با دانستن این موضوع، دولت فعلی از کارت ملی گرایی و احساسات ضدHDP استفاده می کند تا رأی دهندگان بلاتکلیف را از مخالفان دور کند و حمایت خود را در میان کسانی که برای «امنیت دولتی» ارزش قائل هستند، افزایش دهد. روایت دولت بر این است که اپوزیسیون را به عنوان ائتلاف “خائنان و تروریست ها” معرفی کند، در حالی که HDP طرفدار کردها دارای یک ائتلاف پنهان است. روی میز بنشین. اتحاد ملت معمولاً به عنوان جدول شش شناخته می شود. اردوغان نام آن را به جدول هفت تغییر داده است.
محرم اینجه و سینان اوغان، دو نامزد دیگر که برای ریاست جمهوری شرکت می کنند، احتمال کسب اکثریت در دور اول رای گیری را برای اردوغان یا کیلیچداراوغلو بیش از پیش بعید می کنند.
در همین حال، جامعه ترکیه عمیقاً از هم جدا شده است، حتی زمانی که صحبت از رویدادی به ویرانگر مانند زلزله اخیر می شود که بیش از بیش از آن کشته شد. 55000 نفر. اخیرا نظرسنجی دریافتند که کمتر از 40 درصد از پاسخ‌دهندگان از نحوه برخورد دولت با زلزله راضی بودند – اما اختلافات قابل توجهی در امتداد خطوط حزبی وجود داشت، به طوری که بیش از 90 درصد از رای‌دهندگان حزب عدالت و توسعه رتبه مطلوب و بیش از 95 درصد از رای دهندگان CHP نمره منفی دادند. رتبه بندی
این اعداد نشان می دهد که چرا انتخابات بعدی ترکیه به عنوان میدان نبرد تلقی می شود. بسیاری از شرکت کنندگان تصمیم خود را گرفته اند و فکر خود را تغییر نخواهند داد، هر اتفاقی بیفتد. اما انتخاب های کسانی که هم از مدیران فعلی و هم از اپوزیسیون ناراضی شده اند، تأثیر زیادی بر نتیجه خواهد داشت.
نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده خط مشی ویراستاری میدل ایست آی نیست.
(اورن بالتا استاد روابط بین‌الملل و رئیس گروه روابط بین‌الملل در دانشگاه اوزیغین در استانبول ترکیه است. علایق اصلی او پوپولیسم، سیاست خارجی و شهروندی است. او نویسنده مجموعه امنیت جهانی (2012)، عصر Precariousness (2019) و پاسپورت آمریکایی در ترکیه: شهروندی ملی در عصر فراملیتی (2020). این قطعه در ابتدا در وب سایت Middle East Eye در 9 مه ظاهر شد.)
