برلین – در طول جنگ جهانی اول، نه تنها ارامنه بودند که قربانی نسل کشی تحت رژیم ترک های جوان شدند. سایر مسیحیان، یونانی‌ها و ارتدوکس‌های سوری، آرامی‌ها نیز هدف قرار گرفتند، تبعید شدند و قتل عام شدند. گاهی اوقات، شاید در تلاش برای برجسته کردن رنج یک گروه، فراموش، مبهم یا انکار شود. سوابق تاریخی نشان می دهد که اگر عامل یک طرف بود، قربانیان از چندین جامعه بودند.
در آخر هفته 19 تا 21 می، در برلین و مونیخ، اعضای این جوامع برای ادای احترام به قربانیان یونانی پونتیک در نسل کشی عثمانی به هم پیوستند. گردهمایی جهانی در 19 می در پایتخت باواریا که توسط انجمن یونانیان پونتیک در مونیخ و با همکاری گروه هایی از شهرهای دیگر سازماندهی شد، با کرانک، (جرثقیل) به خوانندگی آنا قازاریان. در ادامه دعاها توسط زاون آسا از کلیسای حواری ارمنی و نینا سارگون از کلیسای آشوری شرق انجام شد. ارشماندریت جورجیوس سیوموس، کلانشهر ارتدوکس یونانی آلمان این مراسم را جشن گرفتند و شخصیت های سیاسی آلمان و همچنین سرکنسول یونان دکتر واسیلیوس گولوسیس سخنرانی کردند.
در پایتخت ایالت، در 20 تا 21 مه، انجمن یونانیان پونتیک “I Ipsilantides” در برلین به انجمن ترویجی بناهای یادبود جهانی برای قربانیان نسل کشی امپراتوری عثمانی (FÖGG) در مراسم بزرگداشتی که در هلنیک افتتاح شد، پیوست. جامعه و روز یکشنبه در کلیسای ارتدکس یونانی معراج و بناهای یادبود جهانی در قبرستان لویزنفریدوف ادامه یافت. نیکولاوس زنیداس، رئیس “I Ipsilantides” و پارتنا یوردانیدو، عضو هیئت مدیره FÖGG به مهمانان خوش آمد گفتند، پس از آن، کنستانتینوس سامورکاسیدیس، مورخ در مورد “تبدیل یادبود محرومان از پناهندگان به یادبود رسمی توسط دولت یونان” سخنرانی کرد.
پس از دعا برای قربانیان نسل کشی، مراسم یکشنبه با سلام و احوالپرسی توسط روسای FÖGG و “I Ipsilantidis”، آمیل گورگیس و نیکولاوس زنیدیس، و همچنین کشیش ارتدوکس یونانی تئوفیلوس سوفیتسیس، و سرکنسول یونان در برلین، Ilias A. Klouvatos آغاز شد.
تجلیل از همه قربانیان
دکتر تسا هافمن، محقق و جامعه شناس نسل کشی، در “طرح مختصری از نسل کشی علیه یونانیان پونتیک”، جنبه های خاص تجربه یونانی و ویژگی های مشترک با سایر گروه های قربانی را روشن کرد. او گفت که آزار و اذیت مسیحیان ارتدوکس یونان یک دهه کامل، از سال 1912 تا 1922 به طول انجامید، و حتی قبل از آن، در سال 1909، اقدامات اقتصادی سرکوبگرانه در تلاش برای “اسلامی کردن” اقتصاد عثمانی اعمال شده بود. رویکردی که علیه یونانی ها اتخاذ شد، مشابه روشی بود که علیه ارمنی ها اعمال شد: فهرست هایی از کسانی که باید تبعید شوند، تهیه می شد، نخبگان جزو اولین قربانیان بودند، غیرنظامیان با پای برهنه و مجهز به راهپیمایی های مرگ اخراج می شدند. شرایط آب و هوایی سخت – دمای یخبندان برای یونانیان پونتیک یا گرمای طوفان تابستان برای ارمنی ها – در کشتن تبعیدیان مؤثر بود.
